موزه تماشاگه زمان

موزه‌ها از جمله دیدنی‌های پایتخت هستند که تعداد آن‌ها در تهران کم نیست. موزه تماشاگه زمان و موزه هنر‌های معاصر از جمله مکان‌هایی است که برای گذراندن یک روز خوب می‌تواند گزینه مناسبی باشد.

• آدرس موزه تماشاگه زمان: تهران، خیابان ولی‌عصر، ابتدای خیابان سرلشگر فلاحی (زعفرانیه)، نبش چهارراه پرزین بغدادی، پلاک ۱۲
• شماره تماس موزه تماشاگه زمان: ۰۲۱۲۲۴۱۷۳۳۶

در این مقاله، قصد داریم به طور کامل موزه تماشاگه زمان را به شما معرفی کنیم.

معرفی موزه تماشاگه زمان

یکی از جا‌های دیدنی تهران موزه زمان یا تماشاگه زمان است. این مجموعه اولین موزه زمان ایران است که در خانه‌ای قدیمی در تهران قرار دارد. معماری این موزه جالب بوده و با تزیینات به کار رفته در آن نظر افراد زیادی به آن جلب شده است.

این مجموعه یکی از موزه‌های تهران است که در سال ۱۳۷۸ افتتاح شد و در آن انواع ساعت‌های قدیمی ایرانی و خارجی به چشم می‌خورد. حیاط این موزه زیبا بوده و دیدنی‌های زیادی دارد. در سال ۱۳۷۲ این موزه به عنوان یکی از آثار ملی ثبت شد.

این موزه دارای امکاناتی مثل رستوران، کافه، نمازخانه، گالری و سرویس بهداشتی است.

هزینه بلیط این موزه برای مردم عادی، دانش‌آموزان و دانشجویان با هم متفاوت است. برای اطلاع می‌توانید به سایت این موزه مراجعه کرده و بلیط خود را رزرو کنید.

موزه تماشاگه زمان کجاست؟

موزه تماشاگه زمان در تهران، خیابان ولی‌عصر، ابتدای خیابان سرلشگر فلاحی (زعفرانیه)، نبش چهارراه پرزین بغدادی، پلاک ۱۲ واقع شده است.

موزه تماشاگه زمان یکی از دیدنی‌های تهران است که دو طبقه دارد. در این مجموعه ساعت‌های قدیمی ایرانی و خارجی گردآوری شده است که دیدن آن‌ها خاطره‌انگیز و لذت بخش خواهد بود. حیاط این موزه به اندازه داخل آن زیبا و جذاب است و پیشنهاد می‌شود یک بار رفتن به این مکان را امتحان کنید.

موزه تماشاگه زمان در محدوده زعفرانیه تهران واقع شده است. برای دسترسی به این مکان، وسایل نقلیه مختلفی وجود دارد. آدرس موزه تماشاگه زمان را در ادامه شرح می‌دهیم تا بتوانید در زمان حضورتان در تهران به آن سری بزنید:

طبقات موزه تماشاگه زمان

موزه تماشاگه زمان زعفرانیه یکی از موزه‌های تهران است که دو طبقه دارد که در زیر درباره طبقات آن توضیحات مختصری ارائه می‌دهیم:

• طبقه اول موزه تماشاگه زمان

در این طبقه ساعت‌های قدیمی اروپایی از قرن ۱۷ الی ۲۰ دیده می‌شود. ساعت‌های کوکی و مکانیکی، ساعت‌های آونگی، رومیزی، شاهینی، دیواری و‌ایستاده از جمله ساعت‌های موجود در این بخش هستند. به نوعی می‌توان گفت صنعت ساعت‌سازی را با هنر‌هایی چون میناکاری، معرق، مجسمه‌سازی و… به شکل هنرمندانه‌ای تلفیق کرده‌اند. تعدادی از این ساعت‌ها متعلق به افراد سرشناس بوده و برخی از آن‌ها هدایایی است که سیاستمداران به عنوان هدیه در سفر‌های خارجی گرفته‌اند.

ساعت طاقچه‌ای این موزه که مربوط به سال ۱۳۱۳ است یکی از ساعت‌هایی است که جلب توجه می‌کند. روی این ساعت تصویر پهلوی اول حکاکی شده و در قورخانه تهران ساخته شده است؛ همچنین ساعت رومیزی یا طاقچه‌ای که از جنس برنز بوده و با آب طلا پوشش داده شده است، در این طبقه به چشم می‌خورد. این ساعت ساخت کشور فرانسه بوده و برای قرن ۱۹ میلادی است که ظاهر خیره‌کننده‌ای دارد.

در کنار ساعت‌هایی که در این بخش موزه تماشاگه زمان می‌بینید، از تزیینات زیبای روی سقف آن نیز لذت خواهید برد. در این طبقه اتاق اصفهانی‌ها وجود دارد که در سال ۱۳۵۳ الی ۱۳۵۶ بازسازی آن طول کشید و معماران آن سه برادر به نام روحانی بودند. نام این اتاق به دلیل آن است که طرح آن از کاخ عالی قاپوی اصفهان برگرفته شده است. نکته جالب توجه درباره این اتاق سقف آن است که ۹۹ درصد مس و یک درصد آن طلا است.

• طبقه دوم موزه تماشاگه زمان

در این طبقه آثار هوشنگ فروتن به نمایش گذاشته شده است. این هنرمند با استفاده از قطعات ساعت نوعی کلاژ می‌ساخت و یک هنر جالب و متفاوت عرضه کرد. خلق این آثار از سال ۱۳۶۷ شروع شد و در سال ۲۰۱۳ و ۲۰۱۴ این آثار در شهر‌های آمریکا نیز به نمایش درآمدند.

علاوه بر آثار این هنرمند ویترینی از چاقوی ساعت‌سازی، عقربه کش، سمبه و سمبه‌دان، آچار ساعت‌سازی، چفت، چکش، ابزار باز کردن قاب پشت ساعت و.. را می‌توانید ببینید.

در بخش دیگری از این طبقه ساعت‌های جیبی و مچی چون ساعت ثبت زمان که ساخت شرکت آمریکایی سیمپلکس است را خواهید دید. ساعت‌هایی در این بخش وجود دارد که متعلق به خاندان قاجار است. ابزار‌های قدیمی نجوم، کره سماوی نیز از دیگر ابزار‌های موجود در این طبقه هستند.

دیدنی‌های موزه زمان تهران

در محوطه موزه زمان دیدنی‌هایی وجود دارد که عبارتند از:

• ساعت آفتابی

این ساعت حدود ۵۵۰۰ سال پیش اختراع شده و در آن از چوب استفاده شده است. در این ساعت‌ها وقتی آفتاب بر روی سطح افقی آن می‌افتاد، افراد متوجه زمان می‌شدند. در اروپا تا قرن ۱۸ میلادی از این ساعت استفاده می‌شد و هنوز هم در بعضی از خانه‌های قدیمی و کلیسا‌ها به چشم می‌خورد.

• ساعت آبی مکانیکی

این ساعت دو مخزن دارد که از مخزن بالا آب به مخزن پایین می‌ریخت. در مخزن پایین چوب دندانه داری قرار داشت که در انتهای آن چوب پنبه‌ای قرار داشت. وقتی سطح آب مخزن بالا می‌آمد، این جوب دندانه دار بالا آمده و به چرخ دنده وصل شده و باعث می‌شد عقربه حرکت کرده و زمان نمایش داده شود. ‌

• ساعت آبی

این ساعت متشکل از ظرفی است که پر از آب بوده و درجه‌بندی دارد. در گذشته مردم از طریق این ساعت متوجه زمان می‌شدند، به نحوی که در ته آن یک سوراخ دارد که از آبی که داخل آن مانده زمان را متوجه می‌شدند.

• ساعت روغنی

این ساعت مخزنی مدرجی دارد که روغنی خاص داخل آن ریخته و وقتی فیتیله ساعت روشن می‌شد، از روغن داخل مخزن استفاده شده و از روی درجه‌هایی که بر روی مخزن وجود دارد، زمان قابل تشخیص بود. این ابزار علاوه بر نمایش ساعت در شب محیط را نیز روشن می‌کرد.

• ساعت طنابی

این ساعت متشکل از تعدادی طناب بوده که دارای گره‌هایی با فواصل مناسب است و با سوخت کار می‌کرد. وقتی طناب می‌سوخت گره‌ها کم می‌شد و از روی گره‌هایی که باقی می‌ماند، می‌توان زمان را تشخیص داد.

• قایق اژد‌ها

 این قایق اژد‌ها نام ساعتی سوختی است که شبیه قایق بوده و مخصوص چینی‌ها بوده است. در قسمت میانی آن یک شمع خوابیده و در راستای قایق نیز وزنه‌های مشخصی آویزان شده است. وقتی شمع‌ها به تدریج می‌سوخت هر ریسمان سوخته و وزنه‌ها داخل ظرف زیر قایق می‌افتاد که صدای دنگ دنگ می‌داد؛ بنابراین از روی این صدا زمان تشخیص داده می‌شد.

• ساعت شنی

 این ساعت دو مخزن دارد که از مخزن بالا شن به مخزن پایین ریخته شده و زمان از روی شن‌های مخزن تشخیص داده می‌شد.